Hymn o milosci

Gdybym była żebrakiem i mieszkańcem otwartego nieba,
ale gdybym miłości nie miała
- byłabym jak potok nieskażony,
jak niewinne dziecko po równo puste i pełne

Gdybym żyła w chlewie jak zwierzę, paskudząc pod siebie
a miłości nie znałabym
- zostałabym nieskalana i czysta,
jak człowiek nieznający jeszcze smaku poznania

Gdybym była kolorową rzeźbą bez wypełnienia
a miłości bym nie miała
- cóż za goniec z nieba ściągnie na mnie nieszczęście
kiedy takiej pustki wypełnić się nie da?

Miłość chciwa jest, zamyka drzwi
Miłość popędliwa jest, szuka sposobu
Miłosć oszukuje, zwabia, łudzi, trawi gorączką
Miłość korzysta z nieprawości, krzywdą się bogaci
nie sumieniem jest, lecz chorobą serca
Miłość nie wieczna jest, a zaniedbana więdnie,
lub dłużej trwa i niszczy to, co powinna odżywiać
Miłość nie oczyszcza, to nie katharsis,
to nemezis, to nie duszy lustro
Miłość brudzi, łamie i odziera z godności
Najpierw daje nadzieję, potem strach i cierpienie